සුදු පරවියා

අකුණු පුපුරන හඩින්

කැකුළු සිත් ෙපාඩි තැළි
සිල් අැදුමි ලිහා දා
පරවියා හැංගිලා

           රස කතා හඩ අැසෙයි
           හිනෙනුත් ගුරු ගෙදර
            රෑ   පුරා   නිදිවරයි
            තරු පොකුරු කදවුරෙ
           

 හිරු සදුද අැවිත් යයි
රු දවල් බව කියා
පැතුම් කර හදෙ
කාලයත් ඉගිලෙනා

            පියාපත් පොඩි විදා
            කදුළු නෙතු පිස සෙමින්
            වසරෙන් වසරට
            ඒන්න රිසිෙස් පෙති විහිදා

අමනාපයෙන්

ගිනි සිඹින මෙ සුළග වෙලිලා
තුරැ වියන නිරැවතින් හඩනවා
දිය පොදක් හිගාගෙන 
නිල් අහස දෙස බලා 
මහ පොළව ඉකි බිදිනවා
       සද හඩන මහ රෑට
       යට ගිලුණු අැස් වලට
       රු කඩා වැටෙනවා
       තරු නොවෙ වැහි බිංදු
       කඩා වැටියන් නෙතට
        උන් හඩා වැටෙනවා
මිනිස්කම වෙලිලා
අැන කොටා ගන්නවා
ෙහ්න් වෙල් ගිණි අරන්
පුංචි කුස් සයින් තැවෙනවා
        හිරු හෙලු කටුක රැස් 
        පාගා අැත ගිනි ගන්න මුලු සිරුර
        අප නෙත් යොමුවුණා අහසට
        වැහිවලාහක දෙවිදු හැංගිලා
        අමනාපයක් වු විලස

තක්ෂලාව

හිරු මල පිපෙනා  අලුයම
තක්සලාව නිදි ගැට හැර අවදි  ෙවිය
පුංචි පැටව් එකා  ෙදන්නා
දුලි වැසුණු  ෙපාත් පිටු ෙගන
වැව් පිටියට ඇදි එය.....

           වන්නි‍යේ  ෙම් ඉස්කෝලේ
           ෙගාමමැටි දැන් දිය ෙවලාය
          වහලෙ පිදුරු දියවෙලාය
          එ වුනාට බැගැබරව ශිල්ප යදින
          තරු නෙත්වල තැවරුණු අසරණකම
          කීරී ගසයි හිත පතුලට'''''''''''''''
හෙනෙ කුඹුරෙ සවි දියකර
ලොව දියුණට අත්වැල දෙන
උදව් වෙලා පොඩි අතපය
කරගැට මල්  පිබිදිලාය
ඉපල් කොටු ගෙන කලන්න
සිතක් දෙන්නෙ කාටද අද?
           මිරි වැටි නැති පුංචි දෙපා
           දැක අහිතක් නොගෙන සිතට
           එක දවසට එක අකුරක්
           ඉගැන්නුවත් ෙමාන පිනක්ද?
  කැෙල් පිපුණු මල් කැෙල්ම මිලින වෙන්න
 ඉඩ හරින්න කිසිවිටකත් සිත් නෑ
මලක් වෙලා හෙට පිපෙන්න
වෙර දරණා මුදුකැකුලට'''''''''''''''''''''''''''